Het huidige nationale park De Meinweg staat bekend als een interessant en waardevol gebied qua flora en fauna en wordt dan ook door de meeste mensen als ruig, rustig en ongeschonden omschreven. 

Niets is minder waar. Ja, in oorsprong door de natuurkrachten: Vuur, Water en Wind geschapen maar al snel door de mens naar eigen hand gezet, waarvan de laatste tijd vooral op de tekentafel “geregeld” wordt.
Niet helemaal, want de Meinweg-brand van april 2020, laat zien dat serieus met de natuur rekening gehouden moet worden. Dat er toen over een grote brand gesproken werd is lichtelijk overdreven. De 200 hectare staan in schril contrast met de branden die er vooral kwamen na de komst van de “IJzeren Rijn” en waarvan de grootste een omvang had van 2.500 hectare, volgens anderen zelfs 5.000 hectare.

De oudste vermelding over de Meinweg stamt uit 1350 wanneer over het recht op het houden/vangen van wilde paarden beschreven wordt. Dat de Meinweg ouder is dan dit jaar moge duidelijk zijn. De locatie Paardegat, liggend in het Nationaal park, heeft hier echter niks mee van doen. Deze afgeleide naam komt pas voor wanneer het eind van de Meinweg in zicht is. Het is nu iets meer dan 200 jaar geleden dat de Meinweg ophield te bestaan. 
In 1540 spreekt men van “Meenwech” wanneer men het heeft over “seinen brandt op Meenwech haellen”. Hier heeft men over brandhout halen.

Een interessant gebied dat o.a. aan het begin gestaan heeft van de nauwkeurige opmeting van Nederland. Maar het bezorgde de stad Roermond ook kopzorgen bij de heksenverbrandingen in 1613. 

Waar de oorspronkelijk Meinweg precies lag, was en is onduidelijk. Dat Napoleon, met de invoering van het kadaster, hier duidelijk in trachtte te brengen, loste niets op. Zelfs het leggen van de grens tussen Nederland en Duitsland in 1815, gebaseerd op de ligging van de Meinweg volgens de kadastrale metingen van Napoleon, liep foutief af.